sür gününe beni yar

Firakınla ahvali gam-zedeyim şimdi...
gamzelerimden süzülen g'öz yaşlarımla, 
asırlık hengamelerin tam ortasındayım 
biz'ken bölünen bir benle... 
sensizligin öz yagmurlarında adımlıyorum bu ölü şehri...
Bir ben varım damlalardan suretini kaldırımlara cizen ,
hükmü visal ömrümün vuslatı
zülüfümün mahremi gönlümün mabedi dilimin bi'lali
ölü kentin selası okunuyor ruhum terkde sürgünde..
ölü şehrimin bozuk tilavetiyle sesleniyorum farz-ı aynımsın
bir asrı saadet bekliyorum sen yoksunu gunlerime tufeyl rüzgarlarıyla
ihti'lal var yine ölü şehrin içinde es hadi hazan rüzgarlayla ömrüme...
sür gününe beni ey yar bitsin bu sensizligin sürgünü
bir sen kaçmış gözlerime süzülür ahım
sen sürgünü ben ,bu sensizlikde konuşursam ,dilim lal ömrüm h'ar olsun
zahiri sebeblerle izahı yokdu gam-zede yüregimin
Alemi ervahdaki sözüm gibi dilimdesin
cismü cana can verenden diliyorum seni
dünya sürgünümsün sür gününe güz degmiş yaşlı yüzümü.
Ah etme geceye sen gidişi gün dogumunda dogan yol düşkünü yar'sın
belli belirsiz özün ömrüme yar olmasada adımın her harfine nakş ettim adını
yar zedeyim şimdi dünya sürgünümde
sür gününe beni ey yar hasretle geçen gam-zede günlerin hatrı zatına...