2* Kendisinin bir rey ve fikir sahibi gururuna kapılan, asıl rey, tedbir ve vazife sahibi kişileri kötüleyen, fakat kendisine toz kondurmayan kimse, “Herkes için bir kusur buluyorum. Acaba kusursuz ben mi kaldım?’ diye düşünmesi lâzımdır.
3* İyi olmanızı istiyorsanız, evvelâ kötülüğünüze inanınız. Kusurdan kurtulmak istiyorsanız, evvelâ kendi kusurunuzu görüp, kendinizi kusursuz zannederken kusurlu olduğunuzu müşahede ediniz.
4* Kusurlu, hatalı bir arkadaşınızın yanlışlarını yumuşaklıkla, hürmet ve tevazu ile yalnız ona söyleyiniz. Kabullenmezse dahi ikinci bir kimseye onun hakkında gıybet etmeyiniz.
5* Hiddetle, heyecanla konuşmanıza asla itimat etmeyiniz. Zira nefis, şahsi hisler karışır. Yapacağım derken parçalarsınız. Hem de kendinizi paralamış olursunuz.
6* Nefsini daima itap eden (kötüleyen), din ve dâvâ arkadaşlarının iyiliklerine haşr-ı nazar eden, başkalarınca nefret edilmekten kurtulur.
7* Dedikodu ile, arkadan çekiştirmekle mesele halletmeye çalışmak ya safdillik ya şuuraltı veya şuur üstü garaz ve muhalefet nişanıdır.
8* Nefsinden gelen sözün samimiyet olduğunda inat edenden korkulur.
9* Nefsine itimat ederek mesaî arkadaşlarını amiyane görenin sonu tehlikelidir.
10* İstişare esnasında kendi fikrine saplanarak vereceği cevabı düşünen, azaların fikirlerini küçümseyen hatadan kurtulamaz.
11* İşin içine çok acı söz girdi mi, onun tadı tuzu kalmaz.
12* Herkes kendi fikrini çok beğenip, arkadaşlarını daima isabetsiz görmek kıyamet alâmetidir.
13* Başkalarını ıslâh için evvela kendimizi ıslâh etmek icap eder. Kendini ıslâha ve derse muhtaç görmeyen, gafletten uyansın ve uyarıcı eserlere sarılsın.
14* Dostlarına şiddet, hiddet eden, haşin davrananın dostları dağılır. Bu neticeyi kendinden bilmek güzel bir fazilettir.
15* Herkesin bir kusurunu bulup, kendi kusurlarını görmeyerek dostlarını terk eden, terk edilir.
16* Halini, etvarını, gidişatını başkalarından dinle. Çünkü senin fenalığın, yanlışlık ve hataların senin nefsine, dostunun gözüne iyi görünür. Seni methedenlere aldanma. Senin yanlışlık ve isabetsiz hareketlerini sana söyleyenler, senin hakikî dostlarındır.
17* Herkes yükü kendi gücü kadar çekebilir. Öyle ise sen kendi gücünün başardığı şeyleri başkalarında görmezsen, kendini mihenk yapıp onları tenkit etmemelisin. Kendinde bir üstünlük vehmedip gurura düşmemelisin. Onlar kabiliyetlerine göre ne kadar hizmet görseler, ind-i İlâhide ihlâsa binaen makbul olur.
18* Bir ve beraber olduğun hizmet ve dâvâ arkadaşlarının gönlünü kırma. Senin gönlünü kıran olursa, “Buna benim nefsim müstehaktır” de ve gönlünü kiranın gönlünü hoşnut eyle.
19* Nur hizmetinde az dahi olsa bulunanlar, çok hürmet, muhabbet ve şefkate lâyıktır.
20* Dostunu şiddet ve minnet içinde tutarsan bir daha senin suratını görmek istemez.
21* Sen bir mü’mine “Fenadır” diye kötü zanda bulunabilirsin. Halbuki o kimse Allah’ın makbulüdür.
0 yorum:
Yorum Gönder