AYRILIK!

Yine bir Nuh tufanı yükselir kâşanelerden

Can evinden vurur ayrılık türküsü

Dostlar ayrılır yuvalarından

Ayrılır çocuklar analarından

Ruhlar bedenlerinden ayrılır

Hüzün ateşi sarar

Kızgın alevler dokunur buruşmuş çehrelere

Her ayrılık ağır bir yutkunmaya dönüşür

Yeni bir çizgi çekilir alın haritalarına

Âdemin cennetten kopuşuyla başlar ayrılık

Hicran rüzgârları saçılır ufuklara

Bir peygamber ayrılır coğrafyalardan

Zelzeleyle sarsılır Mü’min yürekler

Matemler dolaşır takatsiz simalarda

Yakar kül eder içimizi çetin ayrılık 

Annelerin doğum sancısıdır ayrılık

Sütten kopuşu bebeklerin

Baht evine yürüyüşü genç kızların

Delikanlıların küf kokulu zindanlarda volta atışı

Hicret ülkesinde yıldızları sayışı bahadırların

Cansız bedenlerin beyaz kefenlere sarılışıdır ayrılık

Güneş ayrılır, karalar tutar dağ başlarını

Her ayrılık derin sancılar bırakır içimizde

Hasret yağmurlarında ıslanır saçlarımız

Yıldızlarını bekler bitkin geceler

Issız limanlar gemilerini bekler 

Bekler Cudi Dağı Nuh’un ayak seslerini

Nahif gözler hasret kalır bahtiyar rüzgârlara

Necip yavruların yolunu bekler analar

Kimi dört duvar arasında hüzün yağmurlarında ıslanmıştır

Kimi cihanın dört bucağında intizar düşlerine tutunmuştur

Abdullah ŞAFAK